Wegańskie samosy

Podobno to, czego irracjonalnie, bez sensownego uzasadnienia boimy się w tym życiu, jest odzwierciedleniem złych rzeczy, które spotkały nas w życiach wcześniejszych… Właśnie dlatego do tej pory wydawało mi się, że swoje poprzednie życia zakończyłam:

a) topiąc się pod wodospadem
b) zagniatając pierogi.

Po pierwsze jak szatana, zupełnie irracjonalnie, boję się wody lecącej mi na twarz pod dużym ciśnieniem – stąd podejrzenie co do wodospadu. Po drugie serce wyskakuje mi ze strachu, kiedy mam zagnieść pierogi.  Co prawda wciąż trzymam się wersji z wodospadem, ale historię ze śmiercią przy pierogach chyba muszę zweryfikować. Wygląda na to, że w którymś z poprzednich żyć mieszkałam w Indiach i zginęłam robiąc samosy, na przykład gdzieś w slumsach Delhi 😉 Na pewno parę osób chciałoby mnie teraz spytać: “a dlaczego tak sądzisz, ty wariatko?”. No nie mam racjonalnych przesłanek, ale strach nieznanego pochodzenia, który mnie opanował kiedy miałam zacząć wyrabiać ciasto na samosy, a później je lepić sprawił, że zaczęłam się zastanawiać skąd się on bierze. Bo zazwyczaj albo z dzieciństwa, albo (podobno) z wcześniejszych wcieleń. Jako, że w dzieciństwie nie byłam hinduską, zaczęłam się skłaniać ku drugiej wersji. Grunt, że w tym życiu robienie samosów udało mi się dokończyć bez uszczerbków na zdrowiu czy utraty życia, a do tego całkiem zjadliwe były, więc generalnie popołudnie przy “garach” zaliczam do udanych.

PS. Dla tych, którzy nie wiedzą – samosy są jedną z najpopularniejszych, indyjskich przekąsek.